quoque magis tegitur, tectus magis aestuat ignis.
fissus erat tenui rima, quam duxerat olim, 65
cum fieret, paries domui communis utrique.
id vitium nulli per saecula longa notatum
quid non sentit amor? Primi vidistis amantes
et vocis fecistis iter, tutaeque per illud
murmure blanditiae minimo transire solebant. 70
Saepe, ubi constiterant hinc Thisbe, Pyramus illinc,
inque vices fuerat captatus anhelitus oris,
"invide" dicebant "paries, quid amantibus obstas?
Quantum erat, ut sineres toto nos corpore iungi
aut, hoc si nimium est, vel ad oscula danda pateres? 75
nec sumus ingrati: tibi nos debere fatemur,
quod datus est verbis ad amicas transitus auris."
Talia diversa nequiquam sede locuti
sub noctem dixere "vale" partique dedere
oscula quisque suae non pervenientia contra."(...) 80
Non teñen ningún confidente; falan por acenos e sinais, e canto máis se oculta máis arde o lume. Había unha fenda na parede medianeira das dúas casas, que era un defecto de construcción; este defecto, pese ós moitos anos, pasara desapercibido a todos, (que non descubre o amor!): "Vístela vós primeiro, amantes, e fixéstela camiño da vosa palabra e así, cada día, cruzaban seguros os vosos camiños nun tenue murmurio".
Moitas veces, cando, dunha e outra parte da parede, cada un deles percibira o alento dos seus labios, dicían: "Parede envexosa ¿por que te convertes nun obstáculo para os que aman? ¿Qué che custaba permitirnos unir íntimamente os nosos corpos, ou, se iso é moito, ofrecer unha abertura para os nosos beixos? Pero non son ingrato, confeso que che debo que foses camiño das miñas palabras ata os oídos tan amados".
Despois de falar así en van, cada un dende o seu lado, xa á noitiña, desexáronse saúde e tiraron beixos que non chegaron á outra beira.
*Imaxe de ferendus en Flickr.
No hay comentarios:
Publicar un comentario