Gemini monimenta cruoris

"Hoc tamen amborum verbis estote rogati,
o multum miseri meus illiusque parentes,               155
ut, quos certus amor, quos hora novissima iunxit,
conponi tumulo non invideatis eodem;
at tu quae ramis arbor miserabile corpus
nunc tegis unius, mox es tectura duorum,
signa tene caedis pullosque et luctibus aptos               160
semper habe fetus, gemini monimenta cruoris." (...)

Unha soa cousa sen embargo vos pedimos coas palabras dos dous, infelices país meus e seus, que non miredes con malos ollos que aqueles a quen uniu o amor inquebrantable, que aqueles que uniu a hora final sexan sepultados nunha mesma tumba. E ti, árbore que coas túas ramas cobres agora o corpo dun só e non moi tardar vas cubrir os dous, conserva os sinais da nosa morte, memoria do sangue de dous namorados. (...)

Ovidio, Metamorfoses, IV, 154-161.

Texto traducido por Xosé Manuel Otero.

Imaxe de Robert en Flickr.