egreditur fallitque suos adopertaque vultum
pervenit ad tumulum dictaque sub arbore sedit. 95
Audacem faciebat amor. Venit ecce recenti
caede leaena boum spumantis oblita rictus
depositura sitim vicini fontis in unda;
quam procul ad lunae radios Babylonia Thisbe
vidit et obscurum timido pede fugit in antrum, 100
dumque fugit, tergo velamina lapsa reliquit.
Ut lea saeva sitim multa conpescuit unda,
dum redit in silvas, inventos forte sine ipsa
ore cruentato tenues laniavit amictus." (...)
Astuta entre as tebras sae Tisbe, despois de xirar o gonzo da porta, engana ós seus e co rostro cuberto chega á tumba e senta debaixo da árbore que acordaran. O amor facíaa atrevida. Velaí que chega para acalmar a sede na auga da fonte veciña unha leoa co fociño espumante enzoufado de sangue duns bois que viña de devorar. A babilonia Tisbe ve a leoa á luz da lúa e foxe con temeroso paso a unha cova escura e, mentres foxe, perde o mantón que lle caíra dos ombreiros. Cando a feroz leoa aliviou a sede con auga abundante, de volta ó bosque desgarra coas súas fauces ensanguentadas o mantón que atopara sen dona. (...)
Ovidio, Metamorfoses, IV, 93-104. Tradución ao galego de J.M. OteroAstuta entre as tebras sae Tisbe, despois de xirar o gonzo da porta, engana ós seus e co rostro cuberto chega á tumba e senta debaixo da árbore que acordaran. O amor facíaa atrevida. Velaí que chega para acalmar a sede na auga da fonte veciña unha leoa co fociño espumante enzoufado de sangue duns bois que viña de devorar. A babilonia Tisbe ve a leoa á luz da lúa e foxe con temeroso paso a unha cova escura e, mentres foxe, perde o mantón que lle caíra dos ombreiros. Cando a feroz leoa aliviou a sede con auga abundante, de volta ó bosque desgarra coas súas fauces ensanguentadas o mantón que atopara sen dona. (...)* Imaxe de Lou Rouge en Flickr
No hay comentarios:
Publicar un comentario