Século XVI.
Nesta etapa do latín a mirada dos humanistas vólvese ata antiguedade clásica, e o emprego do latín cobra novas forzas. Tamén caracterízase pola visión optimista do mundo e do home.
Petrarca, Erasmo de Rotterdam, Luis Vives, Antonio de Nebrija e moitos outros escritores empezan a escribir nas linguas romances.
Podemos observar un texto renacentista escrito por Francisco Sanchez de las Brozas , un humanista e gramático español:
Mineruam narrat Homerus, poetarum princeps, inter bellantium turmas Diomedi apparuisse oculorumque caliginem, ut bellantes deos ab hominibus posset discernere, discussisse. Quod figmentum Plato in Alcibiade secundo nihil aliud interpretatur quam rationem ipsam, quae discussa caligine qua quisque tenetur animum foecibus purgat, ut mala bonaue possit propius contemplari.
E aquí, a súa tradución ao galego:
Conta Homero, o príncipe dos poetas, que Minerva se lle apareceu a Diomedes entre as filas dos guerreiros e quitoulle a néboa dos ollos, para que puidera distinguir na batalla aos deuses dos homes. Platón, no libro segundo do seu Alcibiades, interpreta a esta Minerva como a razón mesma, a cal, quitada a néboa que cada un temos, limpa de lixo a nosa mente, para que poidamos contemplar dende máis preto o mal e o ben.
No hay comentarios:
Publicar un comentario