Carmen V

Presentamos aquí un poema adicado a Lesbia, a musa das súas poesías e a muller dos seus amores.

En latín:

Viuamus, mea Lesbia, atque amemus,
rumoresque senum seueriorum
omnes unius aestimemus assis.
Soles occidere et redire possunt:
nobis, cum semel occidit breuis lux,
nox est perpetua una dormienda.
Da mi basia mille, deinde centum,
dein mille altera, dein secunda centum,
deinde usque altera mille, deinde centum.
Dein, cum milia multa fecerimus,
conturbabimus illa, ne sciamus,
aut nequis malus inuidere possit,
cum tantum sciat esse basiorum.

E agora mostramos a súa tradución:

Vivamos, Lesbia miña e amémonos

fagamos caso omiso a todas as faladurías

dos anciáns en exceso escrupulosos.

Os astros poden ocultarse e reaparecer,

pero nos teremos que durmir en noite perpetua

tan pronto como se apague a breve chama da nosa vida.

Dame mil bicos e despois cen,

outros mil logo, logo outros cen.

Empeza de novo ata chegar a outros mil e a outros cen.

Despois, cando acumulemos moitos miles,

os remexeremos todos para perder a conta

ou para que ningún malvado envexoso sexa

capaz de enfeitizarnos cando sepa que nos dimos tantos bicos.

Traducción proporcionada por Ángela e María

Ángela y María