Catulo. Carmina III: Lugete, o Veneres Cupidinesque

Neste poema Catulo laméntase da dor que sofre a súa amada Lesbia pola morte do seu paxaro.

O poema en latín:

Lugete, o Veneres Cupidinesque,
Et quantum est hominum venustiorum.
Passer mortuus est meae puellae,
Passer, deliciae meae puellae,
Quem plus illa oculis suis amabat:
Nam mellitus erat suamque norat
Ipsam tam bene quam puella matrem
Nec sese a gremio illius movebat,
Sed circumsiliens modo huc modo illuc
Ad solam dominam usque pipiabat.
Qui nunc it per iter tenebricosum
Illuc, unde negant redire quemquam.
At vobis male sit, malae tenebrae
Orci, quae omnia bella devoratis:
Tam bellum mihi passerem abstulistis.
O factum male! o miselle passer!
Tua nunc opera meae puellae
Flendo turgidoli rubent ocelli.

E a súa traducción:

¡Chorade Venus e Cupidos,

e cantos homes existades sensibles á beleza,

Lamentádevos! Morreu o pardal da miña amada,

o seu pardal, deleite da miña nena

ao que coidaba máis ca ós seus ollos.

Era máis doce ca á mel e coñecía á súa dona

tan ben como coñece unha nena á súa propia nai,

e, sen alonxarse xamais do seu regazo,

piaba sen cesar para ninguén máis ca ela,

mentres brincaba ao seu arredor desde aquí para alá.

Agora marcha por un camiño de sombras,

cára un lugar do que se nega que exista retorno.

Eu maldígovos, sinistras tebras do Orco,

que devorades todo o belo:

¡Tan fermoso era aquel que me arrebatastes!

¡Oh miseria! ¡Pobre paxariño!

Agora choran pola vosa culpa

os vermellos e inchados ollos da miña amada.

Traducción de Sandra e Tamara.

Sandra Fandiño Diz e Tamara Alonso Ares.