É un tipo de pronucianción que foi recuperada da época Clásica, principalmente a do século I da nosa era. Tivo moita importancia a partir do século XX, debido a intervención de profesores como Marouzeau, Allen, e tamén, polos Congresos de Latín Vivo, como o celebrado por exemplo en Avignon no ano 1956.
Este tipo de pronunciación compartiu protagonismo no século XX coa romana ou "ecclesiastica", a empregada oficialmente polo Vaticano.
Os filólogos clásicos recomendan o uso de este tipo de pronunciación, aínda que emprégase básicamente no ámbito académico.
É moi dificil tratar de imitar á perfección os rasgos máis importantes en canto a pronunciación do latín clásico.
Lara Picallo Otero e Helena Vilar Rebolo
No hay comentarios:
Publicar un comentario