
Os fenicios chamaron a esa letra alph (?boi?), polo seu remoto parecido coa cabeza e os cornos dese animal. Os hebreos chamárona aleph. No antigo alfabeto grego, convértese na letra alfa; esta, á súa vez, pasa a ser a letra A de o abecedario romano cuxa forma e valor perpetuáronse en todos aqueles alfabetos que se derivaron del.
Na actualidade a a de o español representa o son que se produce ao abrir a boca, separar os beizos para deixar pasar o aire e colocar a lingua lixeiramente curvada e apoiada no oco da mandíbula inferior, mentres vibran as cordas vocais. Así soa a a de ?mamá?, ?cal?, e ?par?, que apenas mantén diferenzas apreciables coa súa pronuncia nos distintos países que falan esta lingua.
Pedro Campos Orosa
No hay comentarios:
Publicar un comentario