Poema en latín:
Ille mi par esse deo videtur,
ille, si fas est, superare divos,
qui sedens adversus identidem te
spectat et audit
dulce ridentem, misero quod omnis
eripit sensus mihi: nam simul te,
Lesbia, adspexi, nihil est super mi,
lingua sed torpet, tenuis sub artus
flamma demanat, sonitu suopte
tintinant aures, gemina teguntur
lumina nocte.
Otium, Catulle, tibi molestumst,
otio exultas nimiumque gestis,
otium et reges prius et beatas
perdidit urbes.
Tradución ao galego:
O afortunado paréceme un deus,
se os deuses mo permiten, avantáxaos,
o que sentando diante túa te míra e te escoita
rir docemente; iso a min, coitado, prívame
dos sentidos; pois foi verte,
Lesbia, e quedarme
mudo,
a lingua paralízase, unha chama tenue
avivece polo meu corpo, cun chío agudo
tintinan os oídos, una dobre noite
anubra os meus ollos.
O ocio, Catulo, non che senta,
co ocio excítaste e desacougas;
o ocio botou a perder antes reis e
cidades ricas.
Traducción: José M. Otero
No hay comentarios:
Publicar un comentario