Acentuación

No latín, as palabras, tiñan un acento de intensidade como no español , é dicir pronunciábase con maior intensidade unha das sílabas da palabra; sen embargo dita pronunciación non tiña nunca un reflexo : no latín non existe acento ortográfico ou tilde .
O acento no latín non era libre, senon que a súa colocación dependía da cantidade vocálica da penúltima sílaba. Esta podía ser longa ou breve.Polo tanto a regra é a seguinte: se a penúltima sílaba é longa, o acento recae sobre ela; se é breve, o acento recae na antepenúltima.A única excepción a ista regra constitúea o grupo latino consoante + /r/ ou /l/. Este grupo non trababa sílaba: así, se a unha vocal breve na penúltima sílaba síguenlle unha oclusiva e unha líquida, a sílaba non se alarga por posición.

Feito por: Ángela Brea e María Neira